Мозийлардан аёндирким, тўзган элнинг ҳоли войдир,
Аҳиллигу бирдамликдан безган элнинг ҳоли войдир,
“Айрилганни айиқ ейди, бўлинганни бўри”, дерлар,
Эртасидан умидларин узган элнинг ҳоли войдир,
Шундай экан, аё дўстлар, Ватан учун бирлашайлик,
Боболардан мерос, қадим чаман учун бирлашайлик!
Айтинг, буюк Хоразмшоҳ давлатини кимлар еди,
Ким: “Ҳар қальа, ҳар бир қўрғон ўзича жанг қилсин!” деди,
Бу ўз нафсини ўйлаган нокасларнинг иши эди,
Йўқса, ҳоқон Жалолиддин, Куброларни тинглар эди.
Аждодлардан қолган аччиқ сабоқларни англашайлик,
Юрт тупроғи деган - дурри Адан учун бирлашайлик!
Буюк Турон бирлашганда ёвлар писиб юрар эди,
Темур бобом зарбасидан қонлар қусиб юрар эди,
Тўхтамиш-у Боязидлар қилмишидан афсус чекиб,
Олисларда Чин-Мочинлар кўзин қисиб юрар эди.
Шижоатда соҳибқирон лашкарига тенглашайлик,
Мулки Турон деб аталган чаман учун бирлашайлик!
Ёв бостириб келганида тўкиб элнинг кўз ёшини,
Хива, Қўқон-у Бухоро кўрди ёвнинг талошини,
Юрт бошига душман келиб, иш тушганда эл бошига,
Ғаним эмас, хоин отмиш Алимқул лашкарбошини.
Биз ёвларга изн бермай, дўстлар ила тиллашайлик,
Соҳибига содиқ қолган саман учун бирлашайлик!
Миллатим деб чиққан эрлар “босмачи” деб аталганда,
Ўз жонини асраб кимлар ғанимларга с¬¬¬¬отилганда,
Миқ этмасдан бир чеккада мўлтираб жим кузатган ким,
Элнинг ёруғ Чўлпон, Фитрат, Усмонлари отилганда?!
Ул кафансиз кетганларнинг оҳ-фарёдин тинглашайлик,
Ҳар зарраси жондек азиз Ватан учун бирлашайлик!
Бирлашинг деб жон куйдирар, букун бедор Юртбоши ҳам,
Бирлашганнинг олам аро мудом баланддир боши ҳам.
Англаб Ҳақнинг даъватини, асраб азиз халқ бахтини,
Бир тану жон бўлмоғи шарт юртнинг кекса-ю ёши ҳам.
Ватан меҳри бўлсин малҳам жон-тан учун, бирлашайлик.
Юракларда ёнган оташ, гулхан учун бирлашайлик!
Устозмисиз ё шифокор, олиммисиз ёки деҳқон,
Ким бўлсангиз ҳам юракда “О, юртим!” деб жўш урсин қон,
Шунда бир боққа айланиб, чаман -гулбоққа айланиб,
Гуллаб-яшнар бизлар суйган янги, азиз Ўзбекистон.
Ҳар қадамда қучилган шон ва шаън учун бирлашайлик,
Нондек азиз, жондек азиз Ватан учун бирлашайлик!
Дунё ҳамон қалқиб турар, ёвузлик ҳеч тинган эмас,
Ҳамма жойда ҳам Бахт кулиб, Тинчлик гули унган эмас.
Шу онларда лоқайд яшаш гумроҳликдир, лек, минг шукр,
Халқим деган ботирларнинг қалбида ўт сўнган эмас.
Тўлқинланиб бу кун мисли Аму Сирдек сирлашайлик,
Мулки Турон деб аталган чаман учун бирлашайлик!
Боболардан мерос, қадим Ватан учун бирлашайлик!
Зикрилла НЕЪМАТ,
Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси аъзоси.
”Дўстлик “ ордени соҳиби.
