Дар тарафи шимолии пастии беном, ки дар 10 километри шимолу шарқи маркази деҳаи Ҷингелдӣ воқеъ аст, устохонаи оҳанпораи давраи неолит ёфт шуд. Ҳамин тариқ, ба таърихи асри нави санги Ӯзбекистон боз як устохонаи сангтарошӣ илова карда шуд. Ғайр аз ин, дар ҳудуди деҳаи Ҷингелдӣ барои зиндагӣ ва фаъолияти одамони ибтидоӣ шароити мусоид фароҳам оварда шуда буд.

Зиёда аз 400 ашёи сангӣ ҷамъоварӣ карда шуд. Дар байни бозёфтҳо ядроҳое мавҷуданд, ки дар марҳилаҳои аввали коркард бинобар иллати ашёи хом, пораҳо ва лавҳаҳо партофта шудаанд, инчунин миқдори зиёди пораҳои техникӣ, ки аз коркарди санг дар ҳамон ҷо далолат медиҳанд, ёфт шуданд. Эҳтимол, одамони неолит (ҳазорсолаи VII-V пеш аз милод) барои истихроҷи ашёи хоми баландсифат ба ин ҷо омадаанд. Барои ин онҳо маҷбур шуданд амалиёти коркарди ибтидоии ашёи хомро анҷом диҳанд.

Дар ҷараёни таҳқиқи ин пастии беном, дар тарафи ҷанубу ғарби он, пуштаҳо (8 дафн) -и асрҳои миёна (асрҳои V-X) кашф карда шуданд, ки дар як қатор дар масофаи 3 м аз ҳам ҷойгир буданд. Рӯйи теппаҳо пораҳои (20-50 см) оҳаксанг дар шакли доираи қутраш то 2 метр гузошта шудаанд. Дар сатҳи теппаи 4-ум пораҳои сафолӣ аз асрҳои аввали миёна ҷамъ оварда шудаанд.

Дар натиҷа, "доғҳои сафед" аз харитаи археологии ин қаламрав хориҷ карда шуданд ва муайян карда шуд, ки дар ин қаламрав аҷдодон дар асрҳои неолит ва миёна сукунат гирифтаанд.