Дар ҳашт соли охир шумораи аҳолии кишвари мо 6 миллион нафар афзудааст. Дар ин муддат тақрибан ним миллион хонаҳои истиқоматӣ сохта шудаанд. Аз ҷумла, соли гузашта биноҳои бисёрошёна барои 100 ҳазор хонавода бунёд ёфтанд. Имсол нақша ба нақша гирифта шудааст, ки боз бештар — беш аз 130 ҳазор хона сохта шаванд.
Дар солҳои наздик интизор меравад, ки шумораи аҳолӣ ба 40 миллион нафар мерасад. Бо чунин суръати афзоиш, ҳар сол талабот ба 140–150 ҳазор хонаи нав ба вуҷуд меояд. Ин маънои онро дорад, ки иловатан соле тақрибан 2000 гектар замин лозим мешавад. Аммо захираҳои заминӣ маҳдуданд.
Дар чунин вазъ, барномаи реноватсия ба як роҳи самаранок табдил меёбад. Масалан, дар ҷумҳурӣ тақрибан 17 ҳазор биноҳои кӯҳнаи ду ва сеошёна мавҷуданд. Шароити зиндагӣ дар онҳо дигар ба талаботи муосир ҷавобгӯ нест. Шабакаҳои таъминоти барқ, газ ва об, инчунин дигар инфрасохтор фарсуда шудаанд, ва дар бисёре аз хонаҳо умуман низоми канализатсия мавҷуд нест.
Агар ба ҷойи онҳо хонаҳои муосири 7–9 ошёна сохта шаванд, шумораи сокинон дар он ҷо метавонад се маротиба зиёд гардад. Муҳимаш он аст, ки дар хонаҳои нав ҳама коммуникатсияҳои муосир, оби гарм ва хунук, низоми канализатсия пешбинӣ мешаванд. Мардум метавонанд дар муҳити тоза, қулай ва замонавӣ зиндагӣ кунанд. Бо шарофати ин, ҳазорҳо оила сатҳи зиндагии худро беҳтар мекунанд ва муҳимтар аз ҳама — бори аввал чунин шароити роҳатро маҳз дар маҳалли зисти худ эҳсос мекунанд.
Ҷанбаи муҳими дигар — сарфаи энергия аст. Бо сохтмони ихчам ва мутамарказ шабакаҳои инфрасохтор ва манбаъҳои энергетикӣ хеле самаранок истифода бурда мешаванд.
Дар ҳоли ҳозир дар ин самт ҳуҷҷати ягонаи меъёрии ҳуқуқӣ вуҷуд надорад. Аз ин рӯ, бо дарназардошти таҷрибаи байналмилалӣ лоиҳаи қонун «Дар бораи реноватсияи шаҳрсозӣ» таҳия гардид.
Дар ҷараёни муаррифӣ ҷанбаҳои ҳуқуқӣ, молиявӣ ва ташкилии низоми реноватсия мавриди баррасӣ қарор гирифтанд.
Пешбинӣ мешавад, ки татбиқи чунин барномаҳо дар се марҳила сурат мегирад. Дар марҳилаи аввал, дар шаҳрҳо ва ноҳияҳо минтақаҳое, ки барои реноватсия муносиб ҳастанд, муайян гардида, лоиҳаҳои мувофиқ таҳия мешаванд. Ба соҳибони манзилҳо ё манзили нав, ё ҷубронпулӣ пешниҳод мегардад. Ҳамаи созишномаҳо бо ҳар як соҳибмулк шахсан баста шуда, аз ҷониби нотариус тасдиқ карда мешаванд.
Дар марҳилаи дуюм, барномаи реноватсия аз ҷониби шӯроҳои минтақавӣ ва ҷумҳуриявӣ баррасӣ гардида, ташкилоти сохтмонӣ муайян карда мешавад. Дар марҳилаи сеюм бошад, сохтмон ва ба истифода додани хонаҳои нав анҷом дода мешавад.
Потенсиали иқтисодии ноҳияҳое, ки ба реноватсия фаро гирифта мешаванд, низ боло меравад. Дар ошёнаҳои аввал ва дуюми хонаҳои нав нуқтаҳои савдо, корхонаҳои соҳаи хизматрасонӣ ва сехҳои хурди истеҳсолӣ ҷойгир карда мешаванд. Илова бар ин, тибқи ҳисобҳо, бо татбиқи ин низом метавон 20 ҳазор гектар заминро сарфа кард.
Аз ҷумла, дар марҳилаи аввали реноватсия сохтмони 20 ҳазор хона ба нақша гирифта шудааст.
Сарвари кишварамон муҳимияти татбиқи чунин лоиҳаҳоро пеш аз ҳама бо дарназардошти манфиатҳои сокинони маҳаллӣ ва дар асоси низоми дақиқ ва одилона таъкид намуд. Ба ин муносибат, таъкид шуд, ки роҳбарони масъул, хокимони ноҳияҳо ва муовинони онҳо аз рӯи самтҳои дахлдор бояд оид ба тартиби гузаронидани реноватсия ва масъалаҳои ташкили самараноки ин фаъолият омӯзиши иловагӣ гузаранд.
Ҳамчунин масъалаҳои таъминкунии инфрасохтории минтақаҳои реноватсия ва рушди савдою соҳаи хизматрасонӣ дар атрофи маҳаллаҳои нави истиқоматӣ мавриди баррасӣ қарор гирифтанд.
