Лекин ўзимни билмагандек тутаман. Яқин ҳам узоқ ҳам олмайман, аввал қандай муносабатда бўлган бўлсам ҳозир ҳам шундайман. Шу билан бирга ўзимни эҳтиётимни қилишга ҳаракат қиламан.
Жуда ишонувчан эдим. Кўпчиликка ишониб хато қилганман, лекин хатоларимдан яхшигина хулоса чиқардим. Хато қилишни ҳам яхши тарафлари бор, қайта такрорламасликни, йиқилса туришни, одам ажратишни ўрганади. Шахсан ўзим шуни хулоса қилдимки, нимадир қилиб хато қилдикми уни ўйлаб сиқилиш керак эмас. Ечим қидириб олдинга ҳаракат қилиш керак!
Агарда ҳаётимни фильм қилсам унга ўзимнинг исмим – Азамат, дея ном берардим. Чунки бу ном эркак кишини довюрак, бир сўзли эканини билдиради. Ўзимни характерим ҳам шундай бир ишни бошладимми, охиригача олиб бораман. Ноҳақликларга қарши курашаман, кинода ўйнаган ролларимда ҳам бу акс этган. Лекин айни пайтда ҳаётим анча ўзгариб кетди. Оддий ҳаётдан чиқиб, ижтимоий тармоқларга кўп вақт сарфлаябман. Эрталаб вақтли уйғонишлар йўқ, тонгда ухлаб, кечки пайт турадиган бўлиб қолганман. Бу бўлаётган ўзгаришлар очиги ўзимга ҳам ёқмайди.….
