–Уйимизда доим дурдона санъат асарлари сақланган. Ўзбек классик киноларидан бир нечтасини кўрганман. Ўзбекистонда анимацион фильмлар яратиш бугун қай даражада билмадиму, аммо ёшлар орасида аниматорликка қизиқувчилар кўпчиликни ташкил қилар экан. Ўзбек ёшларининг ижодим билан таниш эканлиги, турли саволлар бериб мени шошириб қўйганлигидан хурсанд бўлдим. Маҳорат дарслардан сўнг ўзим ишлаган «Чик-чирик» қисқа анимацион картинамни томошабинларга тақдим этдим. Бу кенг жамоатчилик томонидан яхши қабул қилинди.
Картинада акс этган воқеа бувимнинг бошидан ўтказган кечмишларидир. Бувим болалигимда бобомнинг урушга кетганини ўзгача ҳаяжон билан сўзлаб берарди. Соғинч ва ҳаётнинг паст-баланди ҳақида ҳикоя қиларди. Мен анимацион фильмимда бувим сўзлаб берган воқеаларни акс эттирганман. Аёл соғинчини ифодалашга ҳаракат қилганман.
Фестивалда камчиликлар бўлмади, деёлмайман. Кейинги сафар буларга йўл қўйилмайди, деган умиддаман. Умуман олганда, фестиваль жуда баланд кайфиятда, кўтаринки руҳда ташкиллаштирилган.
