Бо Қонун ба Кодекси ҷавобгарии маъмурӣ тағйирот ворид карда шуд.

Мутобиқи Қонун, ба бонки хизматрасон пешниҳод накардан ё сари вақт пешниҳод накардани ҳисоботи андоз ва супоришномаи пардохт оид ба пардохти андозҳо ва боҷҳо барои ба ҷавобгарии маъмурӣ кашидани роҳбари шахси ҳуқуқӣ ва соҳибкори инфиродӣ бо тартиби муқарраргардида бо қайд тавассути Системаи ягонаи иттилоотии автоматии мақомоти андоз асос мебошад.

Инчунин, ба таври сунъӣ боло бурдан ё паст кардани нархҳои молу хизматрасонӣ вобаста ба шакли пардохти онҳо бо пули нақд ё бо кортҳои пластикӣ, ба миқдори 30 АҲА (8 миллиону 100 ҳазор сӯм) ҷарима баста мешавад.

Қонун ба Кодекси андоз тағйирот ворид кард, ки ҳадафи он таъмини воқеияти амалҳо оид ба татбиқи назорати андоз мебошад.

Тибқи Қонун, объективии амалҳо оид ба амалӣ намудани назорати андоз тавассути истифодаи дастгоҳҳои назорати видеоӣ ва дар сурати мавҷуд набудани чунин имконият бо иштироки шоҳидон сурат мегирад.

Сабти видео пайваста ва пайдарпай аст. Нусхаи навори видеоӣ ҳангоми анҷоми чораи назорати андоз ба андозсупоранда ё намояндаи ӯ пешниҳод карда мешавад.

Ба гуфтаи вазорати адлия, дар ҳолатҳое, ки қонун сабти видеоиро манъ кардааст, шоҳидон ҳатман ба амалҳои марбут ба татбиқи назорати андоз ҷалб карда мешаванд.