1796 йилда Англиянинг кичик Беркли шаҳридан тиббиёт ходими Эдвард Женнер ўз боғбонининг саккиз ёшли ўғли Жеймс Фиппсни сигир чечаги билан эмлайди.
Шундан сўнг, у беш йил давомида уч марта болакайга чечак касаллигини вариоляция йўли билан юқтиришга уринади. Эксперимент муваффақиятли ўтади, бола касал бўлмайди. Шундан сўнг, чечак билан касалланганларни сигир ёки от чечаги билан эмлаш бошланади. Ва Женнер инсониятни чечакдан қутқарган одам сифатида тарихга киради.
1803 йилда Лондонда чечакка қарши эмлаш институти (Женнер институти) очилади, Женнер умрининг охиригача унга раҳбарлик қилган.
Агар у холера, вабо ёки бошқа инфекция устида тадқиқот олиб борганида, унда ҳеч нарса чиқмасди. Женнернинг омади айнан чечак устида тажриба ўтказганида бўлган. Чечак – антропонотик касаллик, яъни унинг вирусини фақат одамлар ташийди.
Вирус ташқи муҳит учун беқарор бўлгани сабабли, инсон танасидан ташқарида дарҳол вафот этган. Бу эса юқумлилик эҳтимолини чеклаган.
Оддий қилиб айтганда, вакцина чечак вирусининг ҳар қандай штаммига қарши иммунитетни яратишда бир хил даражада самарали бўлган. Бироқ гриппда олимлар ҳали ҳам бу натижага эриша олишмаган. Унда вируснинг ҳар бир тури ўз вакцинасини талаб қилади, деб ёзади Интеллектуал мулк агентлиги телеграм канали.
