Пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в) ҳамиша ўнг томонга ёнбошлаб, ўнг кафтларини юзларига қўйиб ётган эканлар. Чап томонга қараб ётиш ҳам у қадар яхши эмаслиги ва дум тушиб ётиш шайтоний ётиш эканини таълим берганларини билишимиз мумкин.
Қизиғи, олимлар ҳам ўнг томонга ёнбошлаб ётиш мияда тўпланиб қоладиган чиқиндиларни қорин ёки тепага қараб ухлашга қараганда самаралироқ чиқаришга сабаб бўлишини исботлашди. Мазкур хулоса Нью-Йорк шаҳридаги Стони-Брук университети олимлари томонидан олиб борилган илмий тадқиқотларда қайд этилди.
Бундай ётиш Альцгеймер, Паркинсон ва бошқа асаб касалликларининг юзага келиш хавфини камайтиради.
Жигар осилиб қолмасдан бир текисда туради. Ошқозон ҳам жигарнинг тепасида қулай жойлашади. У озиқ-овқатни ҳазм қилиб бўлгач, осон ва енгил тозаланади.
Бундан ташқари ўнг томонга қараб ухлаш тиббиётда энг яхши даволаниш усуллардан бири бўлиб, чап ўпканинг нафас олиш йўлларидаги шиллиқсимон суюқликларни чиқариб юборишидаги вазифасини енгиллаштирар экан.
Баъзи тадқиқотлар тасдиқлаганидек, инсон ўнг томонга ёнбошлаб, ўнг қўлини юзнинг ўнг томонига қўйиб ётиши, миядаги ортиқча ва зарарли чиқиндилардан фориғ бўлиб, идеал уйқуга кетиши учун муносиб дам ола бошлар экан.
