Оятҳо аз Қуръон қироат карда, барои рӯҳи гузаштагон, сулҳу субот дар кишварамон дуоҳо карда шуд.
Дар сӯҳбат бо раҳбарони дин дар бораи тарбияи ҷавонон ва маърифати исломӣ сухан рафт. Муҳимияти ҳифзи ҷавонон аз таъсири ғояҳои харобиовар, мусоидат ба шуғли онҳо, таваҷҷуҳи хоса зоҳир намудан ба оилаҳои ниёзманд таъкид гардид.
Дар ин ҷо лоиҳаи корҳои сохтмону таъмири атрофи маҷмӯъ низ дида баромада шуд. Тибқи нақша барқарорсозии пайроҳаи таърихие, ки аз дарвозаи Тоқимиёна то мақбараи Баҳоуддини Накшбанд мебарад, таъмири мадрасаи Дониёлбий, бунёди ҳуҷраи таҳорат ва осорхона дар назар аст.
Сарвари давлатамон оид ба васеъ намудани шароит барои сайёҳии зиёратӣ, ташкили парвозҳои мустақим ба Бухоро аз хориҷи кишвар, бунёди меҳмонхона, ободонии қабристон супоришҳо дод.
