Өзбекстанның Экология, қоршаған ортаны қорғау және климаттың өзгеруі министрлігі мен Қазақстанның Экология және табиғи ресурстар министрлігі киіктерді сақтау және олардың санын қалпына келтіруге бағытталған мемлекетаралық ынтымақтастықты жүйелі түрде дамытуда.

Ақбөкен сирек кездесетін және жойылып бара жатқан түр болып саналады. Бұрын оның мекендеу ортасы Өзбекстан, Қазақстан, Түркіменстан және Ресейдің оңтүстік аймақтарын қамтыса, бүгінде ол Өзбекстанның Қызыл кітабына енгізілген. Сондай-ақ ақбөкендер CITES Конвенциясының II қосымшасында және Қоныс аударатын түрлер туралы Конвенцияның (CMS) I қосымшасында да енгізілген болып, бұл оларды халықаралық деңгейде қорғау қажет екені айылады.

Өзара ынтымақтастық аясында екі ел арасында киіктерді сақтау және тіктеу бойынша өзара түсіністік туралы меморандумға қол қою жоспарлануда. Бұл құжат киіктердің санын көбейту және олардың ортасында кешенді бағдарламаларды жүзеге асыру үшін құқықтық және ұйымдастырушылық негіз болып қызмет етеді.

Меморандум аясында келесі бірлескен іс-шараларды жүзеге асыру күтілуде:

Киіктердің дәстүрлі қоныс аудару жолдарында еркін қозғалысы мен қауіпсіздігін қамтамасыз ету мақсатында шекара бойында арнайы қорғалатын аумақтар мен миграция дәліздерін ұйымдастыру;

Ақбөкендердің қоректенуі мен көбеюі үшін маңызды болған табиғи жайылымдарды, су әуіздері және экожүйелерді қалпына келтіру;

Табиғатқа қайта көшіру (реинтродукция) бағдарламасын әзірлеу;

Ғылыми зерттеулерді ұйымдастыру, мониторинг және тәжірибе алмасуды ұйымдастыру, соның ішінде бірлескен экспедициялар, рейдтер, мамандарды оқыту және популяция бойынша деректерімен алмасу.

Бұл ретте, ынтымақтастық аясында трансшекаралық экожүйелердегі киіктердің саны, денсаулығын және көші-қон үдерістерін бақылау, мекендеу ортасын қалпына келтіру, таралу аймағының бөлінуіне жол бермеу, сондай-ақ генетикалық және техникалық деректермен алмасу, спутниктік арқылы бақылау, ветеринариялық бақылауды енгізу, браконьерлікпен күрес және тұрғындар арасында насихат істерін жүргізу де көзделген.

Есептеу әдістерін үйлестіру, бірыңғай деректер базасын құру және табиғатты қорғау бағдарламаларына халықаралық серіктестерді тарту да маңызды міндеттер болып табылады.

Бұл екі елдің ақбөкенді қорғау саласындағы ынтымақтастығы биологиялық әртүрлілікті сақтап қана қоймай, тұрақты трансшекаралық экологиялық ынтымақтастықты нығайту жолындағы маңызды қадам болып табылатынын атап өткен жөн. Осылайша өңірдің табиғи мұрасын болашақ ұрпаққа жеткізу жөніндегі халықаралық міндеттемелерге адалдық танытылады.