Ривоятларга кўра, Самарқанд шаҳрида девор қурилиб битганда Зарафшон тоғидан арслон тушганмиш. У деворларни айланиб чиқибди, бинога гўё рухсат берибди ва яна тоғлар орасига қайтиб кетибди.
Ўшандан бери "арслон" Самарқанд шаҳри тимсоли бўлган. Қорахонийлар даврида ҳам ҳукмдор "Арслонхон" деб бежизга айтилмаган бўлса керак. Уларнинг байроқлари ва гербларида шер ва арслон тасвирланган. Оқсаройда ҳам шер тасвирланган.
Абу Саид Абдураҳмон Ибн Муҳаммад Идрис арслон воқеасини тасвирлар экан, шундай ёзади: "Самарқандликлар мағрур ва инжиқ, ёлғонга тоқат қилмайдилар, бойликка интилмайдилар, уларнинг қалби фақат шон-шараф ва ифтихор учундир.
