Til — xalqning ruhi, yuragi va tafakkuridir. Inson yuragi urib tursa tirik boʻlganidek, millat ham oʻz tili bilan tirikdir. Yurak urishdan toʻxtasa, tana jonsiz qoladi; til soʻnib, soʻz yoʻqolsa, millat ham yoʻqoladi.
Toshkentdagi 248-maktabda “Yangi Oʻzbekiston” va “Pravda Vostoka” gazetalari bosh muharriri Salim Doniyorov tomonidan “Kelajak soati” darsi oʻtkazildi.
Til – shunchaki soʻzlar yigʻindisi emas. U – millatning ruhi, uning ming yillik tarixi, madaniyati, oʻzligi va tafakkurining betakror koʻzgusidir.
Buyuk maʼrifatparvar Shokirjon Rahim bundan bir asr muqaddam tilni jonga, yozuvni esa uning tanasiga qiyoslay turib, “Sogʻ boʻlmagan tanda jon uzoq yashamaydi”, degan tarifni berib ketgandi. Bu fikr bugun ham dolzarb, jarangdor va ogʻriqli haqiqatdir. Chunki yozuvdagi beparvolik – bu tilning soʻlishi, millat ruhining zaiflashishidir.
Tilning barhayotligi, shubhasiz, uning harakatlantiruvchi kuchi boʻlgan insonlarga bogʻliq. Hozir katta bir oilani birlashtirib turgan oʻzbek tilida soʻzlashuvchilarning 60 millionga yaqin ekani ham uning xalqaro maydondagi darajasini belgilaydi.
Baʼzida oʻylab qoladi odam, bizning qadriyatlarga munosabatimiz lov etib yonib, soʻngra oʻchgan olovga oʻxshaydi. Ahyon-ahyonda biyron soʻzlab maqtaymiz-u, yana jim boʻlib ketamiz. Lekin ona tilining qadr-qimmati masalasida bunday munosabat qimmatga tushmasmikin?
“Oʻzbektelekom” AK tomonidan Oʻzbek tiliga davlat tili maqomi berilganligining 35-yilligi hamda buyuk qomusiy olim va mashhur davlat arbobi Mirzo Ulugʻbek tavalludining 630-yilligini keng nishonlandi.
Bu yil oʻzbek tiliga davlat tili maqomi berilganligining 35-yilligini nishonlayapmiz.
Afgʻonistonda Oʻzbek tili kuni mamlakatning rasmiy bayrami hisoblanadi. Oʻzbeklar soni boʻyicha toʻrtinchi oʻrinda turadi, ularning soni 2 milliondan oshadi.
Qalam yukini zimmasiga olayotgan har bir ijodkor oʻz tilining taqdirini zimmasiga olayotganday masʼuliyatni his etishi kerak boʻlyapti. Bitta soʻz, bittagina ibora himoyasida ham mustahkam turishimiz zarur.
