"Frontiers in Ecology and Environment" журнали мақоласида таъкидланганидек, ҳаваскор орнитологлар йўқолган қушларни қидиришда муҳим роль ўйнаши мумкин ва тадқиқот муаллифлари уларни бу вазифага эътибор беришга ундайди. Тадқиқот тугагандан сўнг, рўйхатда қайд этилган қушларнинг баъзилари қайта топилди (бошқалари эса тур мақомидан маҳрум бўлган), шунинг учун ҳозирда рўйхатда 126 тур мавжуд.

Қушларнинг айрим турларини одамлар бир неча ўн йиллар ва ҳатто асрлар давомида кўрмаган. Масалан, Жанубий Осиёдан пушти бошли ўрдак (Rhodonessa caryophyllacea) ва Колумбия шимолидаги Сину водийсида яшовчи қизил думли тўтиқуш Пйррҳура субандина 20-аср ўрталаридан бери, Ҳимолой беданаси (Ophrysia superciliosa) эса 20-асрдан бери учрамайди. Эҳтимол, бу турларнинг ҳеч бўлмаганда баъзилари аллақачон йўқ бўлиб кетган, аммо орнитологлар тўлиқ ишонч ҳосил қилишмаган.

Эҳтимол, баъзи йўқолган қуш турлари, айниқса эришиш қийин ва кам ўрганилган ҳудудларда яшовчи қушлар шунчаки яширишни яхши билишади.